Zasady zatrudnienia lekarzy w trakcie odbywania specjalizacji lekarskiej
Specjalizacja lekarska nie jest prosta do uzyskania. Szkolący się lekarze muszą przejść długą drogę zanim uzyskają daną specjalizację. W tym czasie ich zatrudnienie może przybierać różne formy. Po pierwsze – rezydentura. To umowa o pracę na czas określony obejmujący realizację programu specjalizacji w pełnym wymiarze godzin. Umowa ta zawierana jest z jednostką organizacyjną, która prowadzi specjalizację. Inną formą zatrudnienia może być umowa o pracę na czas nieokreślony lub określony, która wyznaczony okresem trwania specjalizacji z taką jednostką. Lekarz może być również zatrudniany na zasadzie płatnego urlopu szkoleniowego, który udzielany jest pracownikowi na czas trwania danej specjalizacji. Może również nastąpić poszerzenie zajęć programowych dziennych studiów doktoranckich o program specjalizacji, który jest zgodny z kierunkiem tych studiów. Wtedy udzielany jest urlop szkoleniowy lub urlop bezpłatny. Wielu lekarzy uczestniczących w szkoleniu specjalizacyjnym zawiera umowę cywilnoprawną z danym podmiotem, który nie pobiera od lekarza opłat za szkolenie. Inna forma zatrudnienia w trakcie trwania szkolenia specjalizacyjnego to umowa o pracę (na czas nieokreślony) zawarta z jednostką organizacyjną inną niż uprawnioną do prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy. Czas pracy lekarzy będących w trakcie specjalizacji jest taki sam jak dla pracowników medycznych.
Wysokość wynagrodzenia dla takich lekarzy zależy od dziedziny medycyny, w której odbywana jest specjalizacja czy od etapu trwania procesu specjalizacyjnego. W ramach rezydentury wypłaca się wynagrodzenie zasadnicze, które ustalane jest przez ministra zdrowia. Do tego dochodzą dodatkowe składniki wynagrodzenia, które wynikają z zakładowego układu zbiorowego pracy albo z regulaminu wynagradzania jednostki organizacyjnej, która zatrudnia danego lekarza.
W ramach zatrudnienia i podpisanej umowy każdy lekarz uczestniczący w szkoleniu specjalizacyjnym ma obowiązek ukończyć zalecane kursy szkoleniowe, prowadzić samokształcenie, pracować nad opracowaniami teoretycznymi, pisać pracę poglądową, publikować prace, brać udział w szkoleniach, wykonywać obowiązkową liczbę zabiegów, odbywać staże kierunkowe, pełnić dyżury medyczne, złożyć przepisane kolokwia, złożyć sprawdzian z kursu szkoleniowego, wykazać się praktyczną znajomość co najmniej jednego języka obcego – angielskiego, francuskiego, niemieckiego lub hiszpańskiego (w takim stopniu, by rozumieć tekst pisany literatury fachowej, porozumieć się z pacjentem czy wypisywać zgodnie z zasadami ortografii tekstów medycznych, przede wszystkim opinii oraz orzeczeń lekarskich).
